Wiosenny śpiew ptaków – zięba (Fringilla coelebs)
Wiosna to czas największej aktywności głosowej wszystkich ptaków. Samce swoim śpiewem zaznaczają terytoria i bronią ich przed innymi samcami w okresie lęgowym. Ważną rolą śpiewu jest przywabienie samicy. Samce śpiewające głośniej i ładniej są w pierwszej kolejności wybierane przez samicę. Liczy się jakość śpiewu lub wierne jego odtworzenie, a czasem wytrwałość. Ptaki swoim śpiewem zdradzają lokalizację potencjalnym drapieżnikom przez co narażają się na utratę życia, dlatego też śpiewanie po okresie lęgowym jest już ograniczone. Nie należy wabić ptaków ich głosami nagranymi z głośnika, szczególnie w okresie lęgowym, ponieważ to może spowodować atak drapieżnika lub utratę lęgów. Ptaki oprócz śpiewu wydają różne głosy, np.: ostrzeżenie przed zbliżającym się drapieżnikiem lub innym zagrożeniem. Poza okresem lęgowym ptaki wydają głosy kontaktowe, ma to szczególne znaczenie w trakcie migracji i służy utrzymaniu stada lub odszukaniu innych migrujących osobników.
Zięba to najczęściej występujący ptak śpiewający w Polsce. Jej repertuar jest stosunkowo bogaty. Zięba oprócz śpiewu wydaje głosy: ostrzegawcze, ucieczki czy wołania o deszcz (na filmie). Niektóre ptaki wydają bardzo wiele różnych rodzajów głosów (bogatka ponad 200). Inne naśladują głosy innych ptaków (sójka), a niektóre nawet mogą nauczyć się głosów wskazanych przez człowieka (papugi). Nauka rozpoznawania ptasich śpiewów i głosów jest podstawową wiedzą służącą obserwacji i rozpoznawaniu ptaków.